WOK

janek

dopiero w srode za tydzien chyba Smile

Dlatego nie rozumiem czemu ludzie juz sie teraz ucza. Chociaz niektorzy moze po prostu to lubia, jak prawdziwe ibiki.

russel

Wiesz, są też ludzie którzy lubią kozy ;]

XAV

Wydawało mi się, że jest jutro (12). Sorka

russel

Skrzynka piwa i masz wybaczone

darkruller

Sprawdzian za tydzień 19.11.2008!

Dla wszystkich niedoinformowanych. Mamy przygotować notatkę (o ile dobrze pamiętam!) z klasycyzmu i romantyzmu. Wieczna chwała i nowa ranga temu, kto zechce puścić taką notatkę na forum do następnej środy Smile

Veritas

Klasycyzm pojawił się już w renesansie, a następnie występował równolegle do baroku, czyli od XVII wieku do końca wieku XVIII, w niektórych krajach trwał do lat 30. następnego stulecia, a nawet dłużej. Styl ten szczególnie nawiązywał do antyku. Zmodyfikowany klasycyzm przeradzał się czasem w eklektyzm końca XIX wieku. Klasycyzm jako styl panował w epoce oświecenia. Najpełniejszy rozkwit klasycyzmu nastąpił pod koniec XVIII wieku i w pierwszej ćwierci wieku XIX.

Cechy klasycyzmu:

* wzorowanie się na tematyce i architekturze starożytnej Grecji i Rzymu (rzymski Panteon i Partenon w Atenach)
* chęć wiernego odwzorowania elementów dekoracji, stroju czy architektury Antyku
* statyka zamiast dynamizmu
* oszczędność wyrazu
* spokój - przeciwieństwo barokowej ekspresji
* uwypuklenie cnót obywatelskich w przeciwieństwie do rokokowej frywolności
* obraz idealistyczny
* kształt ważniejszy niż barwa
* tematyka moralizatorska, często propagandowa (np. Jacques-Louis David Śmierć Marata)
* ukazywanie momentu przed ważnym wydarzeniem lub akcją (np. Jacques-Louis David Przysięga Horacjuszy)
* używanie silnego strumienia, "snopu" światła (np. Jacques-Louis David Śmierć Sokratesa)

Veritas

Barok – główny kierunek w kulturze środkowo-i zachodnioeuropejskiej, którego trwanie datuje się na zakres czasowy: od końca XVI wieku do XVIII wieku. Barok obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej, a także filozofię i architekturę. U jego podstaw leżał sprzeciw wobec renesansowego klasycyzmu, głęboka religijność, mistycyzm i egzystencjalny niepokój.

Najważniejszymi cechami baroku są:

* bogactwo środków
* oryginalność
* kontrast
* ruch
* patos
* emocjonalność
* łączenie różnych elementów
* nawiązywanie do kultury ludowej, współczesności i codzienności
* tematyka religijna i mitologiczna
* dynamika
* ekspresja, teatralność
* znaczna rola koloru
* posługiwano się alegorią i personifikacją
* światłem wydobywano dominantę (czyli motyw najważniejszy)
* w kompozycji dominują kierunki ukośne

darkruller

Czy jest ktoś na tyle zdolny, żeby przygotować ściągę dla całej klasy? Wink

franklin

luzno, przeciez widzicie jak wygladaja lekcje. sprawdzian to jedno wielkie chamskie zwalanie. przynajmniej w wykonaniu klasy a.

Veritas

Przygotowujemy pomoce do sprawdzianu:
Tu jest część pierwsza: Starożytność (parafraza notatek które mam skserowane)
[link widoczny dla zalogowanych]

Część druga niedługo

darkruller

SZTUKA ŚREDNIOWIECZNEJ EUROPY
Renesans Karoliński- odn. Idei Ces. Zach.-Rzymskiego; Karol Wielki  Akwizgran; przełom VII i IX w.; powrót do wzorców ant., odnowienie klas. Łaciny
Romanizm (X-XIIw.) – naczelną zasadą teocentryzm (koncentracja na Bogu), KOŚCIÓŁ - Plan, zwany inaczej rzutem, przypomina krzyż, Oś pionową tego krzyża stanowi nawa główna, przechodząca w miejsce ołtarzowe zwane prezbiterium, zakończone prosto albo też półkolistym wgłębieniem, zwanym absydą; małe okna (zwieńczone pełnym łukiem), grube mury, ciemne wnętrza, sklepienia (kolebkowe, krzyżowe, krzyzowo-zebrowe), kopułowe; freski, czyli malowidła wykonywane na tynku jeszcze przed jego wyschnięciem. Np. Kolegiata Tumie pod Łęczycą, Kolumny ze Strzelna (XII w. – 2 figuralne o 2 geometryczne), Drzwi gnieźnieńskie (XIIw.), Katedry: w Bumbergu, w Pizie, w Wormacji, w Gnieżnie; BIBLIA Pauperum – wykładanie B. za pomocą rzeźby i malarstwa.
Gotyk – 1144 (Francja) XII-XVw. (Polska XVI w.) Od XII do XV wieku; nazwa pochodzi od nazwy germańskiego plemienia Gotów, choć gotyk narodził się we Francji. Strzelistość, system filarowo-żebrowy, gotyckich filarów wybiegają u szczytu ceglane lub kamienne łuki zwane żebrami, masywne kamienie ściany, ściany prawie całe zajęte przez okna, witraże, kompozycje z kolorowych szybek ułożone tak, że przedstawiały postacie świętych, a niekiedy nawet całe sceny z PŚ ST i NT., rozety PRZYKŁADY: Katedry: w Kolonii, w Reims, w Wenecji, ratusz we Wrocławiu, dziedziniec Collegium Maius w Krakowie. RZEŹBA: Ołtarz Wita Stwosza (1477-1489), pośw. Naj. M. Pannie; MALARSTWO ścienne; kaplica król. W Lublinie, Giotto „Opłakiwanie”, Simone Martini „Zwiastowanie”;
Renesans – 1440, 1453, 1492, 1517, koncentracja na humanizmie ->wartość i godność, antropocentryzm ->człowiek w centrum wszechświata, rozwija się mecenat.
Florencja, Rzym – Santa Maria Novella (Florencja)
- tympanon (trójkątne zwieńczenie), - wieże są strzeliste, - symetrycznie, porządek
Donato Bramante, Tempietto <- wpływ antyku
Andrea Palladio, Villa Rotonda <- na planie krzyża greckiego, założenie centralne
Masaccio „Trójca Święta” (fresk) 1425, Andrea Mantegna „Martwy Chrystus” 1490, „Narodziny Wenus” Sandro Boticelli, „Stowrzenie Adama”, „Sąd Ostateczny”, Dawid – Michał Anioł, Leonardo da Vinci – stosuje perspektywę, przenikanie się barw, dzieła bogate w symbole, budowanie iluzji, np. Dama z łasiczką, Ostatnia Wieczerza, Madonna wśród skał, Mona Lisa.
Rafael „Madonna Sykstyńska”, „Szkoła Ateńska”,
Hans Holbein „Ambasadorowie”
Albrecht Durer „autoportret”, „Czterech jeźdźców Apokalipsy”
Perspektywa linearna, perspektywa zbieżna - to technika umożliwiająca przedstawianie rzeczywistości na płaskiej powierzchni, tak aby sprawiała wrażenie głębi. Zasady perspektywy linearnej jako pierwszy opracował w XV wieku architekt florencki Filippo Brunelleschi.

Barok (1545 na Soborze Trydenckim rodzi się kontrreformacja, obok sztuki Kościoła Katolickiego rozwija się sztuka protestancka), I poł. XVIII w. – Rokoko
IL GESU (Giacomo Della Porta) 1575-84 – spływy wolutowe, nisze z rzeźbami, tympanon z półkolem, pilastry (ustawiony przy ścianie nieco występujący filar pełniący funkcję ozdobną i wspierającą).
Gianlorenzzo Bernini – San Adrea de Quinante (repr. Wejście, na planie elipsy), Kolumnada na Placu św. Piotra
Malarstwo: gra złudzeń, malarstwo iluzjonistyczne, Peter Paul Rubens (1577-1640) „Rubensowskie kształty”
Michelangelo Caravaggio („Złożenie do grobu”, „Nawrócenie św. Pawła”, caravaggionizm (kontrast światła i cienia, światło mistyczne)
Georges de la Tour („Pokutująca Maria Magdalena”)
Vermeer van Delft („Dziewczyna z perłą”
Rembrandt (zrównoważone kolory, prawie monochromatyczne, ciepłe barwy) „Hieronim i pracowni”
Diego Velazquez (malarstwo dworskie)
Gianlorenzo Bernini („Ekstaza św. Teresy”)
Barok protestancki – charakter realistyczny, życie codzienne, martwa natura i pejzaż jako samodzielne motywy, rubensowskie kształty, światło pada w najważniejsze części obrazów, zagadkowość, teatralnośc; (np. Rembrandt z Żoną, Straż nocna, Zuzanna i starcy – Rembrandt)
Barok świecki – zabytki: rezydencja Króla Ludwika XIV, pałac w Wilanowie, pałac Koniecpolskich

Renesans w Polsce (XVI w.) – Wawel (dziedziniec), Kaplica Zygmuntowska (Bartłomiej Berecci); pilastry, kopuła, figury symetryczne, Santi Gucci (Pałac w Baranowie Sand.); attyki, Ratusz w Zamościu (Bernardo Murando) II poł. XVI w., Poznań: ratusz, kamienice
Barok w Polsce
Sarmatyzm – czerpie z kultury tureckiej, wschodniej ->> od starożytnych Sarmatów, którzy musieli być przodkami  bogate uczty, wystawne życie, galanteria wobec kobiet, umiłowanie wolności, kwieciste oracje
Epitafia
Portrety trumienne – na blasze (miedź/cyna), kształt – przekrój trumny, niezwykły realizm, a wręczx naturalizm, unikatowe w Europie, na gładkim tle, + herb; proste w formie.
Seicento - okres w historii sztuki renesansu włoskiego przypadający na XVI wiek; nazwa związana z rokiem 1500, będącym początkiem cinquecenta. Uwaga twórców skoncentrowana była głównie na ciele ludzkim, szczególnie na akcie. Proporcje ciała w dziełach sztuki były bardziej masywne niż w poprzednim stuleciu, a pozy i ruch bardziej skomplikowane. Postaci przedstawiane były w antycznych szatach, a strój współczesny pojawiał się jedynie na portretach.
Sfumato - (wł. sfumato = zadymione, mgliste, cieniowane) — w malarstwie olejnym łagodne przejścia z partii ciemnych do jasnych, dające mgliste, "miękkie" efekty kolorystyczne. Technika ta wykorzystywana była m.in. przez Rafaela Santi oraz Leonarda da Vinci
Kanon – pewne reguły, zasady, których przestrzeganie pozwala zaliczyć dzieło do danego rodzaju sztuki itp.
Łuk triumfalny – brama ozdobiona scenami wojennymi itp. Budowana na cześć wodzów i cesarzy, by podkreślić ich wielkość.

Veritas

Dla leniwych:
[link widoczny dla zalogowanych]
Wersja całości gotowa do wydruku

Qvadrat

Mad props, really.